İstatistiksel olarak söylemek gerekirse, yıldızların% 20’sinin çift veya çoklu sistemler oluşturduğu ve neredeyse aynı yüzdesinin muhtemelen yaşamı sürdürmek için en az bir koşulla en az bir tane olması muhtemel bir gezegen alayı olduğu ortaya çıktı. Fakat eğer hayat çeşitli nedenlerle (sıcaklık, yerçekimi, radyasyon) tüm yıldızların etrafında evrimleşiyor gibi görünmüyorsa, yaşamın görünüşünün, sözde, yasalar gibi, Evren koşulları altında yarı zorunlu bir fenomen olduğu istatistiksel olarak kanıtlanmıştır. doğanın evrenseldir. Var olduklarından, bu gerçeği, her durumda yanıltıcı olmayan ve dolayısıyla bilimsel olmayan bir kavram olarak kalan doğaüstü bir varlığa dayanmadan açıklamalıyız.
Önemli bir gözlem, zaten doğa yasalarının evrenselliğinin temelidir: doğa sabitlerinin belirlendiği aşırı hassasiyet. Pek çok fizikçi ve astrofizikçi bu değerlerin tesadüfen olmadığına inanmaktadır. Kuantum seviyesinde, farklı kuvvetlerin çalışması için doğru değerlere sahipti. Kozmolojide göreceğimiz antropojenik prensip budur.
Kısacası, zayıf versiyonunda, antropolojik otorite, evrenin enerjisinin bir şekilde daha zayıf ya da bir miktar daha güçlü olması durumunda, ilk YAŞAM moleküllerini oluşturmak için aynı olması için zaman bırakmadan çok hızlı tükeneceği ya da daraldığı düşünmektedir. Ayrıca, evren, doğanın özelliklerine bağlı olarak reaksiyonların tamamlanması biraz zaman alan yaşayan bir laboratuardır.
Ayrıca dünyanın neden yerel olarak örgütlendiğini ve fenomenin boyutuna ve bozukluğun durumunu takdir etmemize bakılmaksızın bilgi sistemlerinin eksikliğini hesaba katarak da sorabiliriz. Evrende çok özel bir miktar var, entropi. Başka bir kayıtta göreceğimiz gibi, bu termodinamik miktar hem fiziksel hem de kimyasal sistemlerin evrimi için tüm sistemlere uygulanır ve iki kelimeyle özetlenir: dünya sınıfı düzensizliğe yönelir. Herhangi bir enerji kaybı olmadan etkileşim mümkün olmazdı. Bir bütün olarak evren erken evrelerde kalacaktır ve gelişmekte olan organizasyonun karmaşık yapısını asla inşa edemezdi.
Biyokimyacıların, eksubiologların ve astrobiyologların görevi, yaşamın evrende ortak bir fenomen olduğunu kanıtlamaktır. Bazı malzemelerle ve ilkel bir çorba ile başlayarak, bugünün ‘üreme alanına’ yol açan senaryoları icat etmeleri gerekiyor. Eğer Samanyolu’ndaki bir yıldız hayat verirse, evreni dolduran potansiyel olarak milyarlarca nüfusu var. Prebiyotik moleküllerin biyokimyası ve davranışını inceleyerek, düşman olduğu düşünülen veya Dünya’daki bilinmeyen metastazlarda var olan koşullar altında yaşadıkları tespit edilmiştir.
Yeni bioastronomi araçlarını kullanarak ve dünyadaki yaşamın gelişimini inceleyerek, evrenin başka bir yerindeki yaşamın varlığını doğrulayabilir veya reddedebiliriz.